Bij de loodgieter thuis lekt het, het huis van de schilder kan wel een likje verf gebruiken en op het social-mediakanaal van de zelfstandige communicatiespecialist gebeurt al maanden niks. We hebben het cliché allemaal wel eens gehoord: specialisten die uitmunten in hun werk, zorgen vaak minder goed voor zichzelf of hun nabije omgeving. Maar clichés zijn natuurlijk niet voor niets clichés geworden; ze zijn herkenbaar en komen nou eenmaal best vaak voor.
Met je adviesbril voor de spiegel
Ook HR- & Organisatieadviseurs ontspringen de practise-what-you-preach-dans niet. Sterker nog: ze zijn eigenlijk verplicht om zelf te praktiseren wat ze dagelijks adviseren. Want als je altijd je scherpe observatiebril op hebt en daarmee naar een organisatie en haar medewerkers kijkt, dan moet je door diezelfde bril ook in de spiegel kunnen kijken. Jouw eigen ontwikkeling en zelfs hoe je die dag uit bed bent gestapt, bepalen namelijk voor een groot deel je effectiviteit.
Dat betekent dus niet alleen nadenken en praten over anderen, maar ook over jezelf. Wat zijn mijn overtuigingen? Waar komen die vandaan? Kloppen die wel met de werkelijkheid (over dat dat niet altijd zo hoeft te zijn schreven we al ‘ns een blog)? Welke gevolgen hebben ze? Kan en wil ik er los van komen? Wat vind ik spannend? Wat geeft me stress en hoe kan ik hiermee omgaan of het voorkomen? Kortom: wat zie ik als ik in de spiegel kijk? Wie zijn mijn voorbeelden en waarom? En wat betekent dat voor mijzelf en mijn werk als adviseur?
Maak werk van je drempels
Nieuwsgierigheid naar anderen, goed kunnen luisteren en vanuit verschillende perspectieven kunnen kijken geldt dus ook voor jezelf. En een beetje HR- & Organisatiespecialist vindt dat – als het goed is – natuurlijk gewoon hartstikke leuk om te doen. Het levert je (net als de mensen die je adviseert) in elk geval meer werkplezier op.
Werpt al die zelfreflectie drempels op? Dan word je er ongetwijfeld een betere en completere adviseur van. Eentje met nog meer inlevingsvermogen. Want ook de mensen waar je mee werkt ervaren wellicht drempels. Zo kun je je eigen worstelingen op een zinvolle manier onderdeel maken van je werk, zonder dat ze de overhand krijgen.
We zouden nu bijna met het win-win-cliché willen afsluiten, maar we doen het niet. Eerst maar eens even goed bij onszelf te rade gaan waarom we denken dat er hier sprake is van een win-win-situatie. En of die eigen overtuiging wel klopt, natuurlijk.