Een HR-casus om van te smullen, terwijl je ligt te Netflixen op de bank? Jazeker, het kan. Wij keken door een HR-bril naar de film L’incredibile Storia dell’Isola delle Rose, waarin een dromerige ingenieur in het Italië van de jaren 60 zijn eigen eiland bouwt buiten de territoriale wateren. Waarom? Omdat het kon. En omdat hij niet paste in de mal van de Italiaanse maatschappij. Dat is inderdaad best ‘incredibile’. Maar in die ongeloofwaardigheid schuilt precies de crux.
Houd je niet van spoilers? Kijk dan eerst de film en lees daarna het blog verder.
Fantasie wordt waar
Wat aan het begin van de film nog lijkt op een sterk staaltje fantasie, blijkt een waargebeurd verhaal. De fantasie komt dus niet uit het hoofd van de filmmakers, maar uit die van de hoofdpersoon: ingenieur Giorgia Rosa. Hij is al een aantal keer in aanraking gekomen met wetshandhavers omdat zijn uitvindingen en verzinsels niet voldoen aan de regels. Reden genoeg om een plek te creëren waar hij zelf de regels kan bepalen. Hij bouwt een eiland en roept er de onafhankelijkheid uit.
Giorgio Rosa
Onderpresteerder of ster?
Het is een prachtige illustratie van het denken over talenten. Probeer je iedereen in dezelfde mal te passen en naar dezelfde maatstaven te beoordelen? Dan geldt Giorgio (in ieder geval in de ogen van zijn ouders) als een probleemgeval. Of in SPP-termen een ‘onderpresteerder’. Kijk je echt naar het individu, naar wat iemand drijft en wat iemand kan als je hem of haar de ruimte geeft? Dan zou Giorgio misschien wel bestempeld worden als een ‘ster’.
Denken in kansen
Ook is de film een pleidooi voor het denken in mogelijkheden in plaats van belemmeringen. Voor wendbaarheid heb je een positief brein nodig. Een brein dat kansen ziet. Niet eentje dat bij voorbaat al denkt dat iets onmogelijk is. We weten inmiddels dat we steeds vaker te maken krijgen met dingen die we ons eerder niet konden voorstellen. Wendbaar zijn betekent dat je daar flexibel mee om kunt gaan.
Giorgio maakt in de film het onvoorstelbare waar, hoe ongeloofwaardig het verhaal ook klinkt. Ja, hij is een dromer, maar wel eentje die met beide benen op de grond uitzoekt hoe hij elk obstakel dat zijn droom tegenhoudt uit de weg kan werken. Daarmee is hij een inspirerend voorbeeld voor iedere HR-pro: iemand die denkt in mogelijkheden en een eigen plek bouwt met en voor zijn talent.
Eigenlijk gun je iedereen zijn of haar eigen Isola delle Rose (klinkt toch een stuk beter dan de Nederlandse vertaling: Rozeneiland). Hoe het afloopt met het eiland…laten we zeggen dat Giorgio’s wendbaarheid flink op de proef is gesteld en er letterlijk grenzen zijn opgerekt.
Isola delle Rose