Droom jij na een aflevering van Ik Vertrek (of een andere copycat-variant) nog steeds zachtjes weg bij het idee van een horecabaan onder de brandende zon? Of waardeer je juist de dagelijkse sleur een stukje meer? En besef je dat een droombestaan in de praktijk toch vaak net iets minder dromerig uitpakt.
Dagdromen, we doen het ook in vergaderruimtes. En al helemaal tijdens heisessies. Niet over bed & breakfasts, stranden en mini-campings, maar over die geweldige nieuwe richting waar we met de organisatie heen gaan. Of die briljante manier van samenwerken. Maar ook die dromen pakken vaak anders uit in de praktijk.
Van hardop dromen naar niet doen
We zien het regelmatig gebeuren binnen organisaties: iedereen doet enthousiast mee met het opstellen van (nieuwe) doelstellingen, maar drie weken later houdt niemand zichzelf (en de ander) er meer aan. En dan wordt zo’n heisessie toch al snel heerlijk hardop dagdromen, zonder verdere verplichtingen. Morgen kun je gewoon weer verder met de waan van de dag, die weinig zal verschillen van de dagen voor de sessie.
Neem de tijd voor realiteit
Eigenlijk hartstikke zonde, toch? Want hoe mooi zou het kunnen zijn: hardop met elkaar dagdromen wat je nu echt wilt bereiken? En waar je jezelf en elkaar écht aan wilt houden. Met elkaar vaststellen hoe een droomscenario toch realiteit kan worden. Dat lukt natuurlijk niet in één (mid)dagje. Soms moet er wat langer gebroed, verder onderzocht en getoetst worden. Binnen of buiten de box. Geef de realiteit dus de tijd.
Alleen met elkaar maak je het waar
Het is bijna een droom op zich: keuzes maken op basis van een concrete en realistische uitwerking van een gezamenlijk droombeeld. Eentje waar iedereen echt voor wil gaan. Met misschien wat bijstellingen na de verkenningsfase. Als je het met elkaar maar echt waar wil maken. Of zijn we nu zelf onrealistisch aan het dagdromen?